تولد اتحادیه عرب در سال 1945 نویدبخش همگرایی کشورهای عربی برای دفاع از حقوق مردمان این کشورها بویژه مردم فلسطین بود اما با گذشت 7 دهه از فعالیت این سازمان منطقه‌ای و به‌رغم مسن‌تر شدن، شواهد نشان می‌دهد همچنان نابالغ است.
مروری بر عملکرد اتحادیه عرب در 7 دهه گذشته مبین این واقعیت است که نماد همگرایی عربی بیش از آن‌که ویترین وحدت کشورهای عضو باشد، صحنه واگرایی و تقابل اعضا با یکدیگر بوده است.
هنوز افکار عمومی منطقه و جهان از یاد نبرده‌اند که چگونه مقامات رژیم صدام با نماینده کویت نسبت به هم فحاشی کرده یا قذافی با مقامات عربستان گلاویز شد.
علاوه بر این کارنامه اتحادیه عرب در زمینه دفاع از حقوق مردم فلسطین بسیار ضعیف است. به طوری که مسلمانان هیچ‌گاه برخورد قاطعانه اتحادیه عرب با تجاوزات مکرر رژیم اسرائیل به کشورهای اسلامی و پایمال کردن حقوق مردم مظلوم فلسطین را شاهد نبودند.
اما اوج رسوایی و ناکارآمدی اتحادیه عرب به تحولات خاورمیانه و شمال آفریقا بعد از قیام کشورهای منطقه در سال 2001 با عنوان بیداری اسلامی بازمی‌گردد. در جریان تلاطم در این کشورها اتحادیه عرب فقط در برابر تحولات سوریه واکنش قاطعانه داشت.
رژیم عربستان و برخی کشورهای کوچک عضو اتحادیه عرب شدیدترین اقدامات را علیه دولت سوریه اعمال کردند تا جایی که عضویت این کشور به حال تعلیق درآمد.
این واکنش تبعیض‌آمیز اتحادیه عرب نسبت به سوریه در حالی بود که این نهاد منطقه‌ای در قبال میزبانی ریاض از دیکتاتورهای مخلوع عربی، دخالت آشکار عربستان در بحرین و تجاوز وحشیانه به یمن سکوت اختیار کرده است.
چنین نهادی با چنین کارنامه ضعیف و ناکارآیی اکنون با تحریک عربستان و صدور بیانیه ضدایرانی گام دیگری در مسیر تفرقه‌افکنی در دنیای اسلام برداشته است، هرچند صدور بیانیه و حتی قطعنامه چنین نهاد بی‌خاصیتی بر جایگاه و هژمون منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران تاثیری نخواهد داشت، اما سندی آشکار در اثبات این مهم است که اکثریت اعضای اتحادیه نامتحد عربی در جاده اختلاف‌افکنی بین ملل اسلامی و خدمت به اهداف دشمنان وحدت و همگرایی امت اسلامی یعنی آمریکا و رژیم اسرائیل می‌رانند و این یعنی در بیراهه راندن و آب به آسیاب دشمنان دنیای اسلام ریختن، گاف بزرگی که برای نهادی با سن و سال اتحادیه عرب شرم‌آور است.
دکتر مراد عنادی – مدیر مسئول جام جم آنلاین/
یک دیدگاه