به گزارش برخوارنیوز، حکیم فقید و عارف جلیلالقدر جهانگیرخان قشقایی از مجتهدان سده سیزدهم تاریخ تشیع بود که در میانسالی آغاز به تحصیل کرد و به عنوان حکیمی نامدار در تاریخ دانشوران ایران زمین ماندگار شود.
جهانگیرخان قشقایی سال 1243 ه ق، در وردشت سمیرم چشم به جهان گشود. پدرش محمدخان، مردی با کمال و از خوانین ایل قشقایی بود. آن حکیم فرزانه، تا نزدیک به چهل سالگی به همراه طایفه، پیوسته در حال کوچ بود و در ایل قشقایی بیشتر به نواختن تار و شاهنامهخوانی اشتغال داشت، ولی از آن جا که استعداد، قابلیت و فطرتی پاک داشت، پس از آن که مدتی از عمرش گذشت، خواستار تحصیل شد و چون تحصیل با حرکت و همراهی ایل همساز نبود، از آنها جدا شده و در اصفهان توقف کرد و به تحصیل علم و دانش مشغول شد. وی در سن 40 سالگی شروع به تحصیل علوم مختلف کرد و توانست با همت فوقالعاده خویش در تمام درسهای مکتب آن زمان از جمله فقه، اصول، کلام، حکمت، فلسفه، ریاضیات و طب از اساتید مسلم شود.
جهانگیرخان سیر فلسفه را در ایران و اصفهان تغییر داد و فلسفه صدرایی که مخالفان زیادی هم داشت به همت او و شاگردانش رونق داد.
جهانگیر خان قشقایی علاوه بر علوم گوناگون از مقام ادبی نیز برخوردار بود و با ترویج ادبیات عرب باعث پیشرفت این علم در حوزههای علمیه شد.
استاد محمدرضا قمشهای از جمله اساتید حکیم قشقایی بود و مرحوم آیتالله بروجردی، مرحوم آیت الله شاهآبادی وآقانجفی قوچانی صاحب کتابهای سیاحت شرق و سیاحت غرب از تربیت یافتگان محافل او بودند.
حکیم جهانگیر قشقایی روز 13 ماه مبارک رمضان سال 1328ه ق به دیار باقی شتافت و پیکر پاکش در تخت فولاد اصفهان آرام گرفت./ انتهای پیام
یک دیدگاه