به گزارش برخوارنیوز، استاد سیّدجلال‌الدین همایی در ۱۳ دی‌ماه ۱۲۷۸ شمسی در اصفهان و در کانون گرم خانواده‌ای دانش‌پرور و اهل فضل و ادب چشم به جهان گشود. پدرش میرزا ابوالقاسم محمد نصیر متخلص به طرب و جدش ملامحمدرضا همای شیرازی هر دو از شعرا و دانشمندان به نام و گران‌سنگ دوره خود بشمار می‌آمدند.
جلالالدین تحت نظارت پدر دانشمند خود و در خانواده‌ای که کلیه اعضاء آن اهل خط و قلم بودند رشد یافت و از اوان کودکی ملزم به فراگیری ادبیات عرب و حکمت و فلسفه شد.
در ۱۱ سالگی به مدرسه نماورد اصفهان در بازار رفت و ۲۰ سال به تحصیل ادبیات عرب، فقه، اصول، تفسیر، درایه، رجال، هیات، نجوم، استخراج تقویم، ریاضی، طب و فلسفه پرداخت.
پس از آن به نظام آموزشی جدید پیوست و به تدریس در مدرسه‌ها پرداخت، آنگاه مدتی نیز در تبریز تدریس کرد و سپس به تدریس ادبیات در دارالفنون، دبیرستان نظام و دانشکده افسری روی آورد.
استاد همایی، علاوه بر تحصیل زبان و ادبیات عرب و فقه و اصول، علوم عقلی را نیز در خدمت مشاهیر عصرخود فرا گرفت. از جمله استادان ایشان در علوم عقلی شیخ محمّد خراسانی است که مرحوم همایی حدود هیجده سال نزد ایشان امّهات متون فلسفی و عرفانی مانند شرح شمسیه و شرح منظومه و شرح هدایه و اشارات و شفا و اسفار و شرح نصوص و شرح مفتاح‌الغیب قونوی را تحصیل کرد. کلیّات قانون را نزد شیخ محمّد حکیم و قسمت معالجات قانون را نزد حاج میرزا علی شیرازی و دو دوره هیأت مسطحه استدلالی و خلاصه‌الحساب شیخ بهایی را نزد حاج آقا رحیم ارباب و دوره کامل فن نجوم و معرفه‌التقویم را در حضور ملا عبدالجواد آدینهای فرا گرفت. از دیگر استادان معقول استاد همایی شیخ اسداللّه حکیم قمشهای است که سالها از محضر ایشان استفاده کردهاند.
استاد همایی مانند غالب دانشمندان ایرانی گاهی به تفنن شعر هم می‌سرایید و در شعر "سنا" تخلص می‌کرد. پختگی معنی و اندیشه در در اشعار او بارز است. از فصاحت الفاظ و استواری بیان برخوردار است و در عین حال زبان او روان و روشن و ساده است. در میان اشعار او اثری از هجو و استهزاء دیده نمی‌شود. اشعار همایی دارای مضامین اخلاقی ، عرفانی و معارف والای انسانی می‌باشد که به حق می‌توان شعر همایی را "شعر متعهد" نامید.
جلالالدین همایی سرانجام در شامگاه ۲۸ تیرماه سال ۱۳۵۹ چشم از جهان فرو بست و در تکیه لسان‌الارض تخت فولاد اصفهان نزدیک گلزار شهدای دفن شد.
برخی از آثار جلالالدین همائی:
تاریخ ادبیات ایران، جلد اول ۱۳۰۸، جلد دوم ۱۳۰۹
غزالی نامه (شرح حال امام محمد غزالی) ۱۳۱۵
تصحیح کتاب نصیحه‌الملوک امام محمد غزالی، ۱۳۱۵-۱۷
تصحیح مثنوی ولدنامه با مقدمه مفصل، ۱۳۱۵
تصحیح کتاب التفهیم ابوریحان بیرونی با تحقیقات مفصل ۱۳۱۶
تصحیح کتاب مصباح‌الهدایه و مفتاح‌الکفایه اثر عزالدین محمود کاشانی ۱۳۲۵
تصحیح معیارالعقول منسوب به شیخ الرئیس ابوعلی سینا در فن جراثقال ۱۳۳۱
مقدمه بر اخلاق ناصری تألیف خواجه نصیرالدین طوسی ۱۳۳۵
مولوی‌نامه ۱۳۵۶
/انتهای پیام/
یک دیدگاه