به گزارش برخوارنیوز، شهید ولی‌الله داوری از مردان بی‌ادعای روزگار خویش بود به‌طوری‌که در اوج جوانی عقبی را بر دنیا ترجیح داد و بخاطر ایدئولوژی و آرمان‌های والایش از جان خویش گذشت.
او کسی بود که در رژیم ستمشاهی، بخاطر انقلاب بارها مورد ضرب و شتم قرار گرفت ولی از آرمان‌های خود دست نکشید. این شهید والامقام به صورت مخفیانه اعلامیه‌های امام را منتشر می‌کرد و با صدای خوش خود آن‌ها را در جلسات خصوصی با افراد محل قرائت می‌کرد.
وی علاوه بر تقویت قوای جسمانی و انجام ورزش در رشته والیبال از قدرت عرفانی فوق‌العاده‌ای نیز بهره‌مند بود به گونه‌ای که مداومت وی در نماز شب و عشق و علاقه وی به سالار شهیدان، روح بلندش را سیقل داده بود.
مدیحه‌سرایی شهید ولی‌الله داوری در مراسمات مذهبی مسجد صاحب‌الزمان (عج) هنوز در اذهان مردم باقی است. اخلاق نیک، سادگی و بی‌آلایشی او زبان‌زد خاص و عام بود. او اراده‌ای مصمم شد و در راه انقلاب پا به رکاب بود.
حرف و عملش یکی بود به نحوی که خانه، همسر و چهار فرزند و شغل دولتی (شاغل در ذوب آهن) و داغ نزدیک‌ترین دوستانش نیز مانع حضور او در جهاد فی سبیل‌الله نشدند و سرانجام در تاریخ سی و یکم شهریور سال شصت و یک به آرزوی خویش رسید و دعوت حق را لبیک گفت. یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
/ انتهای پیام/
یک دیدگاه