به گزارش برخوارنیوز، بسیاری از جامعه‌شناسان، جوامع انسانی را مانند جانداری زنده، پویا و هوشمند می‌پندارند؛ طرز فکری که چندان هم تازه نیست و پشتوانه تاریخی محکمی دارد، به طوری که چند صد سال پیش گفته‌اند: بنی‌آدم اعضای یکدیگرند…
چنین جانداری، همانند دیگر مخلوقات هستی، روزی به وجود می‌آید، مدتی را سر می‌کند و سرانجامی دارد. همانگونه که زندگی انسان‌ها گاه با بیماری‌های کوچک و بزرگ همراه می‌شود، جامعه ما هم از چنین امراضی، که گاه ممکن است شیرازه زندگی مردم را از هم بپاشد، در امان نیست.
اگر مختصر نگاهی به اطراف بیاندازیم، به تفکرات و سبک‌هایی از زندگی برمی‌خوریم که می‌توانند همانند سلول‌هایی سرطانی رشد کنند و غده‌ای چرکین و درمان ناپذیر بسازند.
اگر در این ۲ هفته و اندک روزی که از عید سعید فطر گذشته‌است، سخنان مقام معظم رهبری را به یاد آوریم، به نگرانی ایشان در رابطه با یکی از همین تفکرات اجتماعی ناهنجار و غرب‌مآبانه پی می‌بریم. «تجمل‌گرایی».
رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای، مکرراً در این چند سال اخیر، تجمل‌گرایی را به عنوان یک ضدارزش معرفی کرده‌اند و بارها از مسئولان و رسانه‌ها خواسته‌اند که به جد به مبارزه با این پدیده مذموم اجتماعی بپردازند.
پدیده‌ای که با ایجاد رؤیاهایی صعب‌الوصول در اذهان جوانان، راهی را که تا همین چند سال پیش، تنها با مختصر حمایت خانواده‌ها به زندگی مشترک ختم می‌شد، چنان صعب‌العبور کرده‌است که ازدواج، این سنت پسندیده الهی را با مشکلات فراوانی مواجه ساخته و در پس آن مشکلات اجتماعی فراوانی را به وجود آورده است.
پدیده‌ای که تعداد انواع غذاهای روی میز میهمانی‌ها را مایه آبروی زندگان و تعداد و بزرگی بنرهای تسلیت و تاج‌گل‌های طبیعی را مایه آبروی مردگان جلوه می‌دهد.
کنجکاوم ما، ملتی که کباده فرهنگ و تمدن دوهزار و پانصد ساله را به دوش می‌کشیم، چرا فریفته زندگی یانکی‌هایی می‌شویم که اگر تنها سیصد سال در تاریخ آن‌ها عقب‌گرد کنیم به قبایلی می‌رسیم که دور آتش می‌نشستند و صدای حیوان درمی‌آوردند؟
از این حرف‌ها بگذریم و از زاویه دیگر به تجمل‌گرایی بپردازیم.
یکی از مشکلات فرهنگی ما ایرانیان که امروزه به طور چشمگیری رواج پیدا کرده و به نوعی به تجمل‌گرایی مربوط می شود، چاپ بنرهای رنگی و متنوع برای مراسمات ترحیم تازه‌گذشتگان است که در و دیوار بوسیله آن‌ها منقوش می‌شود.
با دید انصاف اگر به این مسئله بپردازیم در می‌یابیم که این نوع ابراز همدردی برای متوفی هیچگونه منفعت و عاقبت به خیری نداشته و تنها باعث بزرگتر شدن کیسه موسسات و شرکت‌های تبلیغاتی جهت چاپ این‌گونه بنرهای رنگ و وارنگ می‌شود.
گاهی نیز مشاهده می‌شود تاج‌های گل چندین صد هزار تومانی برای عرض تسلیت روانه مجالس ترحیم می‌شوند و سفارش‌دهنده خوشحال از این همه فخرفروشی و ارادت به عزیز از دست رفته.
سوال اینجاست که آیا این منطقی است که مبالغی را که می‌تواند صرف بهبود وضعیت قشری از جامعه محروم شود، خرج تهیه بنرهای تسلیت ، تاج‌های گل و … شود؟
فراموش نکنیم که ما صاحب دین و مذهبی هستیم که رهبر و مقتدای آن در نهایت سادگی می‌زیست و تا شب‌هنگام، یتیمان را به حکم قرآن اکرام نمی‌کرد، نمی‌خوابید.
ناشناسی که به تاریکی شب، می‌برد شام یتیمان عرب
پس بهتر است ما به عنوان یکی از معدود ملت‌های شیعه به جای تجمل‌گرایی و ریخت و پاش‌های بی‌مورد، در حد توان خود به محرومیت‌زدایی از جامعه خود مشغول باشیم./ انتهای پیام
یک دیدگاه