به گزارش برخوارنیوز، هر کشوری به فراخور منابع و رشد علمی‌اش، کالاها و خدماتی را متناسب با نیازش تولید و برخی را از دیگر کشورها وارد می‌کند. این طبیعی است که کشورها قادر به تولید همه نیازهای خود در داخل نباشند ولی از آنجایی که واردات کالا موجب خروج ارز از کشور می‌شود، هر دولتی توسط امکاناتی که در اختیار دارد، ورود تولیدات خارجی به داخل کشور را کنترل می‌کند. به نحوی که ورود برخی را که مشابه داخلی دارند، به کلی ممنوع کرده و برای برخی دیگر تعرفه‌ای تعیین می‌کند. این تعرفه‌ها عمدتاً صرف تقویت تولید ملی می‌شود.
اینجاست که برخی سودجویان برای سود بیشتر به جای اینکه از مبادی رسمی اقدام به واردات کنند، آن را از طریق روش‌های غیرقانونی و بدون پرداخت تعرفه‌های رسمی وارد می‌کنند که به آن «قاچاق» کالا اطلاق می‌شود.
یکی از بزرگترین معضلات اقتصادی ایران، همین مسئله قاچاق است. پدیده‌ای که در آن عده اندکی، شغل بسیاری از کارگران ایرانی را به یغما می‌برند.
اگر سخنان مقام معظم رهبری را در این چند سال اخیر مرور کنیم به اشاره چندین باره ایشان به مسئله اقتصاد مقاومتی برمی‌خوریم. مسئله‌ای که به قدری اهمیت یافته‌است که ایشان نام سال جاری شمسی را اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل نامیده‌اند.
از پیش‌نیازهای چنین حرکت عظیمی اولاً بالا بردن کیفیت کالاهای داخلی و ثانیاً افزایش تمایل اقشار جامعه به استفاده از تولیدات داخلی است که این دو مهم جز با تبلیغات گسترده رسانه‌ای و مبارزه با قاچاق کالا میسر نخواهند شد.
این طبیعی است که محصول تولیدکننده داخلی با آن همه مالیات و تعرفه‌هایی که از آن اخذ می‌شود از محصول قاچاقی که بدون هیچ تعرفه‌ای به کشور وارد شده‌است، خریدار کمتری داشته باشد.
متأسفانه سال‌هاست که غالب ایرانیان در هنگام خرید اولین سؤالی که می‌پرسند برای حصول اطمینان از خارجی بودن کالای مورد معامله است.
از این‌رو تولیدکنندگان برای جلب رضایت مشتریان دست به ترفندهایی می‌زنند از جمله نصب اتکت با برندهای خارجی بر روی اجناس خود با این هدف که نشان دهند کالایشان از آن طرف آب آمده است.
این حقیقتاً لکه ننگی برای ماست که تولیدکنندگان ما برای فروش بیشتر، نام برندهای خارجی را بر روی محصولات خود درج کنند.
از دیگر مضرات قاچاق، وابستگی فرهنگی و اقتصادی به کشورهای بیگانه است به گونه‌ای که احتمال قطع واردات، یک تهدید تلقی می‌شود. همانگونه که در این سال‌های اخیر شاهد آن بودیم.
اگر به آمار قاچاق در کشور نگاهی داشته باشیم به ارقامی برمی‌خوریم که بسیار تعجب‌آور است. آمارها نشان می‌دهد که اگر میزان قاچاق به صفر برسد، میزان بیکاری جوانان تا حد قابل توجهی کاهش می‌یابد. همچنین آمارها نشان می‌دهد میزان قاچاق به حدی است که از طریق کوله‌بری قابل توجیه نیست و تنها با دخالت صاحبان سرمایه و کانون‌های قدرت توجیه می‌شود.
هم ما به عنوان مصرف‌کننده و هم برخی از مسئولین محترم کشور به علت باورهای غلط و یا سود شخصی آب به آسیاب دشمن می‌ریزیم. این برای من بسیار مضحک است که پدری یا مادری از بیکاری پسرش نالان باشد و از طرفی جهیزیه دخترش را تماماً از میان کالاهای وارداتی انتخاب کند. یا اینکه مسئولی قاچاقی که حتی به وسیله ده‌ها کانتینر قابل انجام نیست را از طریق کوله‌بری بداند.
حاجی نماینده شهرستان‌های برخوار، شاهین‌شهر و میمه با گلایه از قاچاق کالا گفت: سالیانه ۲۵ میلیارد دلار بخاطر ورود کالای قاچاق به اقتصاد داخلی زیان وارد می‌شود و این میزان قاچاق سالانه ۸۰۰ هزار نفر کارگر ایرانی را از کار بی‌کار می‌کند.
بحث ما در حد بررسی ریز علت‌های عدم موفقیت مبارزه با قاچاق نیست چراکه این رشته سر دراز دارد. ما تنها می‌خواهیم نقش مردم را در راستای این موضوع شرح دهیم.
اگر مردم، به عنوان آخرین خریدار کالا، با شناخت و وجدان بیدار، به یاد همه مضراتی که این پدیده شوم بر پیکره اقتصاد کشور وارد می‌کند، باشند و تولید ملی را ولو به قیمتی گران‌تر بخرند؛ عرصه را بر سودجویان زالوصفتی که خون جوانان و تولیدکنندگان داخلی را در شیشه کرده‌اند، تنگ خواهند کرد.
قاچاق تا زمانی رونق دارد که کسی در پی خرید ثمره آن باشد. اگر ما همانگونه که حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای امر کرده‌اند، مصرف کالای خارجی را ضدارزش بدانیم، می‌توانیم این مبارزه را با موفقیت به پایان برسانیم./ انتهای پیام
یک دیدگاه