به گزارش برخوارنیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، زره و کلاه خود و لباسهای سبز و قرمزی که زیر آن میپوشند، تنها یادآور جنگ و برد و باختهای آن نیست، اینجا زرهها از جنس دیگری است، تداعیگر مظلومیت و خون ریخته شده بر رنگ سبزی است که مردان مرد را پوشش میداد، یادگار پیروزی خون بر شمشیر و سراینده نوای آزادگی مردانی آزاده در مقابل لشگری چند هزار نفره، آن هم با صدایی رسا است.
زرهبافی از در هم تنيدن مفتولهای فلزی بر اساس الگوی تن پوش و كلاه خود است که به عنوان يكی از هنرهای بسيار كهن بشری بشمار میرود.
به همین بهانه سراغ هنرمندی رفتیم که در گوشهای از اصفهان مشغول به این کار شده هنرمندی که به عنوان چهره ماندگار این رشته شناخته شده است.
خودتون را معرفی کنید؟
اسماعیل نریمانی زمان آبادی هستم متولد 1344 ساکن زمانآباد دولتآباد برخوار
چند ساله مشغول به این کار هستید؟
الان 24 ساله که مشغول زره بافی هستم.
چی شد که سراغ این رشته هنری رفتید؟
پدرم کارگردان و شاعر تعزیه است بچه که بودم مشوق من شد که سراغ بافتن زره برم اولین کارم را 24 سال پیش درست کردم و خیلی به این کار علاقمند شدم.
مصالح کار شما چیه؟
سیم فولاد و سیم برنج که به صورت کلاف خریداری میکنم.
از استانهای دیگه هم سفارش کار دارید؟
بله مشهد، تهران، قزوین، یزد از مشتریان زره بافی من برای کار تعزیه هستند.
قیمت یک دست لباس زره بافی شده چقدر است؟
این لباسها از 300 هزار تومان شروع و گاهی به 8 میلیون هم میرسند.
این کار درآمد خوبی داره؟
خوب صنایع دستی همیشه نسبت به زحمتش مزد کمی داره اما لذت و عشق به کار چیز دیگهای که فرد را علاقمند به کار میکنه.
آیا از این کار خاطرهای دارید که هنوز تو ذهنتون ماندگار باشه؟
بله یکسال یکی از تعزیهها را من، پدرم و برادرم اجرا کردیم به طوری که شیپور تعزیه را برادرم میزد، من لباسهای زرهای را درست کرده بودم ، پدرم هم شاعر تعزیه این کار برام جالب بود که خانوادگی کار کرده بودیم.
فکر میکنید برای این که این هنر ماندگار بمونه چکار میتوان انجام داد؟
اگر مسئولین صنایع دستی فکری بکنند و بازاری برای فروش در خارج از کشور مهیا کنند میتوان کارها را به دیگر کشورها هم فرستاد.
صحبتی اگر با جوانها دارید بفرمایید؟
فقط در یک جمله به جوانها میگم که کار نشد نداره اگر کار صنایع دستی را انجام دهند کار زیاد است.
گزارش از بنفشه حکمتپور/ انتهای پیام
یک دیدگاه